Ciekawostką jest fakt
Montaż Lanosa w Polsce z zestawów SKD w Fabryce Samochodów Osobowych rozpoczęto 30 września 1997 roku. Początkowo z silnikami 1,5 8V oraz 1,6 16V.
Już w 1998 roku rozpoczęto produkcję tego pojazdu z wykorzystaniem 60% części polskich (przede wszystkim zmieniono typowo koreańską tapicerkę oraz fotele, nie zapewniające odpowiedniego komfortu europejczykom). Udział polskich części stopniowo rósł i w 1999 roku wynosił 71%, 2000 - 81%, 2001 - 93%, ostatecznie Lanosy produkowane były z 98% wykorzystaniem części polskich.
Ciekawostką jest fakt, że wersja 3 drzwiowa w dalszym ciągu była montowana, ale tym razem z zestawów CKD, wycofano ją z oferty w 2002 roku. W tym samym roku wycofano z oferty silnik 1,5 8V, gdyż nie był on w stanie spełnić normy czystości spalin Euro 3.
W 2000 roku ruszył eksport polskich Lanosów na Ukrainę, w pierwszym roku wysłano prawie 1300 aut, eksport ten stopniowo rósł aby osiągnąć w 2007 roku ponad 60 tys. egzemplarzy.
Wraz z wycofaniem się w 2004 roku Daewoo z FSO postanowiono zmienić nazwę pod jaką sprzedawany był ten pojazd na FSO Lanos. Pierwsze egzemplarze pod nową marką trafiły do salonów sprzedaży w październiku tego roku. Rok później wycofano z oferty silnik 1,5 16V, gdyż istniała konieczność jego importu z Korei.
Modele eksportowe na Ukrainę dalej oferowane były z jednostkami 1,5 8V jak i 1,6 16V oraz pod marką Daewoo (na Ukrainę trafiły również małe partie pod marką FSO), natomiast na polskim rynku jedynymi jednostkami napędowymi były 1,4 8V i 1,6 16V produkowane w rumuńskim zakładzie Daewoo Automobile Romania. W kwietniu 2007 roku FSO wprowadziło do oferty model Lanos plus, który był atrakcyjniejszą wersją wyposażeniową Lanosa. Od połowy 2008 roku na rynku polskim dostępne były jedynie Lanosy plus.
3 października 2008 roku nastąpiło planowane zakończenie produkcji Lanosa w zakładzie na Żeraniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Daewoo_Lanos
W 1600 Simon Stevin, holenderski matematyk
W 1600 Simon Stevin, holenderski matematyk (zwany Stevinusem) zbudował żaglowiec na kołach, tzw. żaglowóz. Wykonał go na zamówienie księcia Maurycego Orańskiego, hrabiego Nassau, wodza Niderlandów. Żaglowóz Stevina składał się z długiego czterokołowego podwozia, centralnie osadzonego masztu żaglowego i małego masztu pomocniczego. Kierowanie pojazdem odbywało się za pomocą tylnej osi. Mógł pomieścić około 28 osób. Podobno na twardych piaszczystych plażach Holandii w okolicach Scheveningen (obecnie dzielnicy Hagi, znane z eleganckiego kąpieliska) osiągał szybkość 15 mil, czyli około 24 km/h.potrzebny przypis Pierwsza próba ? jak opisał to znany historyk motoryzacji Witold Rychter ? zakończyła się wypadkiem z powodu silnego podmuchu bocznego wiatru. Jednakże po poprawieniu konstrukcji, wprowadzeniu dodatkowego balastu, dokonaniu dokładniejszych matematycznych obliczeń, pojazd został poprawiony i doskonale się sprawował. Co więcej, Stevin uruchomił regularne przewozy pasażerskie między Scheveningen a Petten. Uzyskiwał niespotykaną wówczas szybkość około 34 km/h, pokonując drogę o długości około 68 km w dwie godziny.potrzebny przypis W przejażdżkach brał udział nie tylko książę Maurycy Orański, lecz także admirał hiszpański Franciszek Mendoza, który był jeńcem księcia. Jak podali ówcześni kronikarze sam książę Orański kierował żaglowozem, skonstruowanym przez swojego sprytnego poddanego.potrzebny przypis W dzisiejszych czasach napęd żaglowy wykorzystano w znanych żaglowozach polskich w czasie przeprawy przez pustynię Gobipotrzebny przypis.
Ciągnik Nicolasa-Josepha Cugnota
Około 1678 flandryjski ksiądz, Ferdinand Verbiest, zaprezentował chińskiemu cesarzowi model pojazdu napędzanego parą.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji
Podstawowy układ hamulcowy
Hydrauliczny układ hamulcowy
Podstawowy układ hamulcowy w samochodzie osobowym najczęściej działa na zasadzie prasy hydraulicznej. Kierowca naciskając pedał hamulca tłoczy płyn nieściśliwy w układzie hydraulicznym do tłoków znajdujących się w cylindrach hamulców kół. Tłoki w hamulcach kół przednich mają większą powierzchnię niż tłoki w tylnych hamulcach. Dzięki temu siła hamowania kół przednich jest większa niż tylnych. Największą zaletą hydraulicznego układu hamulcowego jest to, że siła hamowania jest rozkładana równo na koło prawe i lewe, czego nie zapewniały stosowane wcześniej układy cięgieł. Hamulec hydrauliczny jest najczęściej wspomagany układem zasilanym podciśnieniem z układu dolotowego silnika (w silnikach benzynowych) bądź z pompy podciśnienia (w silnikach diesla). W przypadku zatrzymania się silnika wspomaganie przestaje działać. Przy niedziałającym wspomaganiu w samochodzie osobowym kierowca najczęściej nadal jest w stanie hamować hamulcem podstawowym. Wymaga to większej siły, ale jest możliwe.
W układzie hydraulicznym stosuje się zwykle dwa obwody hamulcowe. W razie awarii jednego z nich (np. wskutek przerwania przewodu hamulcowego ) drugi ma umożliwić awaryjne wyhamowanie pojazdu. Najczęściej jeden obwód hamuje kołem przednim prawym i tylnym lewym, a drugi pozostałymi dwoma kołami.
Często w prostych układach (bez ABS czy systemów kontroli trakcji) stosuje się korektor siły hamowania zmniejszający siłę hamowania kół tylnych, gdy nacisk na koła tylne zmniejsza się.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_hamulcowy_samochodu